Το αυθεντικό pesto alla Genovese (πέστο βασιλικού) προέρχεται απ’ τη περιοχή Liguria στη Βόρεια Ιταλία που έχει πρωτεύουσα τη Genoa. Μια περιοχή που καλύπτει σχεδόν όλο το μήκος της ακτογραμμής απ’ το Μονακό ως λίγο πριν την Πίζα, ονομαζόμενη και Ιταλική Ριβιέρα. Το Σαν Ρέμο, το Πορτοφίνο, τα Τσίνκουε Τέρρε είναι μερικά απ’ τα πιο διάσημα αξιοθέατα της και ομολογώ ότι έχω στα πλάνα μου ένα οδικό ταξίδι στη περιοχή, στα επόμενα χρόνια.
Η σάλτσα πέστο Τζενοβέζε με βασιλικό, έγινε τα τελευταία 50 χρόνια διάσημη σε όλο τον κόσμο. Έχω ακούσει πάρα πολύ κόσμο να λέει ότι η πέστο είναι η αγαπημένη μακαρονάδα του!
Το όνομα πέστο προέρχεται απ’ την παραδοσιακή διαδικασία, δεδομένου ότι pestâ (Italian: pestare) στα Ιταλικά σημαίνει να λιώνω ή να σπάω. Γιατί παλιά η σάλτσα πέστο γινόταν σε γουδί, όπου τα συστατικά λιώνανε μέσα από συνεχή χτυπήματα με το γουδοχέρι. Τυπικά λοιπόν ο όρος πέστο αναφέρεται σε διαφορετικές σάλτσες που γίνονται μ’ αυτή τη μέθοδο, με πιο γνωστές το pesto Calabrese (με βασικό συστατικό πιπεριές) & Pesto Rosso (με βασικό συστατικό ντομάτες). Όμως έχει επικρατήσει ο όρος πέστο, χωρίς προσδιορισμό να αναφέρεται στο γνωστό μας πέστο βασιλικού, ή αλλιώς πέστο Τζενοβέζε.
Η βασική χρήση της σάλτσας πέστο είναι με ζυμαρικά, με κυρίαρχη την χρήση linguine, αλλά ταιριάζει με πολλές σαλάτες, λαχανικά και ορεκτικά. Η πρώτη φορά που δοκίμασα ζυμαρικά αλ πέστο ήταν στη Ράτκα, στα τέλη της δεκαετίας του 70 και αμέσως έγινε απ’ τα αγαπημένα μου πιάτα ζυμαρικών. Για πολλά χρόνια όμως και ενώ ήθελα να την κάνω σπίτι, η διαδικασία να την κάνεις παρόλο που είναι πανεύκολη, αποτελούσε εμπόδιο στην επιθυμία της στιγμής. Κυρίως γιατί δεν έβρισκες τον φρέσκο βασιλικό την ώρα που τον ήθελες, ειδικά τον χειμώνα.
Έτσι, όπως οι περισσότεροι, κατέφευγα συχνά σε έτοιμα πέστο, πολλά απ’ τα οποία δεν είχαν την ισορροπημένη γεύση που έψαχνα, κυρίως όσον αφορά στη ποσότητα του σκόρδου. Θυμάμαι μάλιστα ότι μια φορά είχα πάρει μια έτοιμη συσκευασία και μου βγήκε τόσο βαρύ το αποτέλεσμα, που υπέφερα δυο μέρες και έτσι αποφάσισα ότι ως μεσήληξ, πλέον το στομάχι μου δεν αντέχει το πέστο, παρόλο που εξακολουθεί να μ’ αρέσει πολύ. Άλλωστε, γι αυτό δεν είχα ανεβάσει συνταγή ως τώρα.
Αυτό μέχρι που μου ήρθαν σπίτι πριν δυο εβδομάδες, ως δώρο απ’ τη Barilla μερικές συσκευασίες πέστο τζενοβέζε και λινγκουίνι, μαζί με μια συλλεκτική μπλούζα σεφ με την υπογραφή του Roger Federer ( 1 απ’ τις 300 που διανεμήθηκαν ανά τον κόσμο… οποία τιμή!) με βάση την καμπάνια Masters of Pasta. Η ιδέα είναι ότι ο καθένας μπορεί να είναι μάστερ σε κάτι, αλλά στην πάστα είναι εύκολο να γίνεις μάστερ, αν χρησιμοποιείς τα προϊόντα της Barilla.
Οπότε είπα να ξαναεπισκευτώ την παλιά μου αγάπη για το πέστο δοκιμάζοντας την σάλτσα της Barilla, αλλά παράλληλα να έφτιαχνα και μια σπιτική σάλτσα πέστο, για να δώσω και μια συνταγή στους αναγνώστες που θέλουν να μπουν στον κόπο. Και για τέτοια διάλεξα την επίσημη συνταγή του Consorzio Pesto Genovese που ορίζει τις ακριβείς ποσότητες των συστατικών. Βέβαια δεν μπήκα στη διαδικασία να την κάνω στο γουδί, όπως ορίζει το πρωτόκολλο της παράδοσης, γιατί στη σύγχρονη ζωή έχουμε κι’ άλλες προτεραιότητες πέραν του να χτυπιόμαστε με το γουδοχέρι. Οπότε την έκανα στο μίξερ, όπως άλλωστε θα την κάνει και το 90% όσων την αποτολμήσουν.
Το αποτέλεσμα, ομολογώ με ξάφνιασε! Προτίμησα εντέλει την έτοιμη σάλτσα της Barilla, κυρίως γιατί στα δικά μου γούστα ήταν πιο ήπια από πλευράς σκόρδου σε σχέση με την δοσολογία της επίσημης συνταγής. Είχε βέβαια όλη τη γεύση και υφή που θα ήθελα και … ξεμπέρδεψα με 2′ λεπτά ανακάτεμα με τη πάστα με ελάχιστο νερό απ’ το βράσιμο των λινγκουίνι. Πρόσθεσα μόνο μερικά κουκουνάρια από πάνω και απήλαυσα ένα φαγητό που για χρόνια είχα στερηθεί. Βεβαίως χωρίς παρενέργειες στο στομάχι εκ των υστέρων!
Οπότε η λογική του Μάστερ οφ Πάστα, πέρα από μια καμπάνια, απέκτησε νόημα μέχρι και σε μένα που τρώω ώρες στη κουζίνα εφόσον χρειάζεται. Γιατί η καθημερινότητα πολλών από μας που θέλουμε ν’ απολαμβάνουμε ένα ωραίο, νόστιμο φαγητό, μπορεί με τα κατάλληλα προϊόντα να γίνει πιο εύκολη. Ήμουν πάντα της λογικής ότι δεν είναι ο κόπος που σε οδηγεί απαραίτητα στο νόστιμο αποτέλεσμα, αλλά συχνά οι έξυπνες επιλογές υλικών που έχουν την ποιότητα που διασφαλίζει το καλό αποτέλεσμα, εύκολα! Δεν με νοιάζει να γίνω ήρωας στη πάλη με τη κουζίνα και τα υλικά χωρίς λόγο, απλά Master of taste!
Οπότε …πέστο κι’ έγινε!
Για όσους ενδιαφέρονται να χρησιμοποιήσουν την έτοιμη σάλτσα pesto Genovese Barilla, οι οδηγίες εδώ:
Διαδικασία:
1. Βράζετε τα λινγουίνι:
Σε μεγάλη κατσαρόλα βάζετε 5 λίτρα νερό και αφού έρθει σε βρασμό, προσθέτετε 2 κ.σ. αλάτι. Αφού κοχλάσουν προσθέτετε μια συσκευασία Linguine Barilla και τα βράζετε για 8 λεπτά αυστηρά. Κρατάτε ένα φλιτζάνι απ’ το νερό που έβρασαν και τα σουρώνετε.
2. Αναμιγνύετε με το πέστο:
Σε μια γαβάθα, βάζετε δυο κουταλιές πέστο στον πάτο, προσθέτετε τα λινγκουίνι και ρίχνετε από πάνω την υπόλοιπη σάλτσα. Ανακατεύετε καλά προσθέτοντας 2-3 κουταλιές σούπας απ’ το νερό που κρατήσατε, μέχρι όλα τα ζυμαρικά να έχουν πάρει σάλτσα πάνω τους. Σερβίρετε στα πιάτα προσθέτοντας λίγα κουκουνάρια σε κάθε πιάτο., είτε ωμά, είτε ακόμη καλύτερα, ελαφρά καβουρντισμένα.
Για όσους θέλουν να κάνουν την δικιά τους σάλτσα πέστο Τζενοβέζε, οι οδηγίες εδώ:
Η “επίσημη συνταγή” για Pesto Genovese:
50 γρ. φύλλα βασιλικού
2 σκελίδες σκόρδο (εγώ συστήνω μόνο μία)
15 γρ. κουκουνάρι
70 γρ. Parmigiano Regiano (ή Grana Padano)
30 γρ. Pecorino Romano
100 ml. ελαιόλαδο
¼ κ.γ. χοντρό αλάτι θαλασσινό
Διαδικασία Παρασκευής:
Τυπικά βάζετε τα φύλλα του βασιλικού σε μια γαβάθα με μερικά παγάκια για 3-4 λεπτά (πράγμα που δεν θα κάνετε, όπως δεν έκανα κι’ εγώ).
Τα βάζετε (χωρίς τα παγάκια) στο μίξερ και προσθέτετε όλα τα υπόλοιπα υλικά. Χτυπάτε μέχρι να πολτοποιηθούν όλα για 2-3 λεπτά.
Μπορείτε να την διατηρήσετε για λίγες μέρες στο ψυγείο ή αν θέλετε για περισσότερο, στη κατάψυξη.
Για την παρασκευή της συνταγής χρησιμοποιήθηκε η νέα ανοξείδωτη κατσαρόλα της Fest και για το σερβίρισμα τα πολύ κομψά πιάτα PLUS MAT της ΙΩΝΙΑ