Το δικαίωμα στη χαρά του καλού φαγητού

δικαιωμα στη χαρα του καλου φαγητού

Σήμερα 14/11, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη, μια μέρα που αφορά πάνω από 1,000,000 ανθρώπους στην Ελλάδα που πάσχουν από αυτή την ύπουλη ασθένεια.

Κάποιοι, σχετικά λίγοι, πάσχουν από παιδιά με διαβήτη τύπου 1, οι περισσότεροι λόγω μη ιδανικών επιλογών τρόπου ζωής ή/και κληρονομικής προδιάθεσης, πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 και υπάρχουν και αρκετοί που δεν γνωρίζουν καν ότι πάσχουν.

Ανάμεσα σε όσους πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, εδώ και μερικά χρόνια, είμαι και εγώ.
Σήμερα λοιπόν το “εκμυστηρεύομαι” δημόσια, για ένα πολύ σημαντικό λόγο.  Γιατί θέλω να εκμεταλλευτώ την όποια δημόσια αναγνωρησιμότητά μου, αλλά και την ιδιαίτερη σχέση μου με τη γαστρονομία, ώστε να ξεκινήσω, ένα σημαντικό κατά τη γνώμη μου αγώνα:

Να υπερασπιστώ το δικαίωμα των διαβητικών στη χαρά του καλού φαγητού!

Οι διαβητικοί τύπου 2, είμαστε  με μεγάλη διαφορά, Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ  ανθρώπων με ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ, που είναι μάλιστα υποχρεωτικές για λόγους υγείας. Όμως παίρνουμε ελάχιστη δημοσιότητα σε σχέση με άλλες ηχηρές μειοψηφίες που αφορούν πολύ λιγότερους αριθμητικά, για τους οποίους οι ειδικευμένες διατροφές είναι επιλογή και όχι ιατρικά επιβεβλημένη ανάγκη.

Οι σεφ και όσοι μαγειρεύουν σε εστιατόρια, δεν έχουν στο μυαλό τους “συνταγές για διαβητικούς” και δεν σκέφτονται, γνωρίζουν ή συνειδητοποιούν αυτή τη τεράστια μειοψηφία ανθρώπων με ειδικές ανάγκες διατροφής όταν φτιάχνουν τα μενού τους, τα οποία πλέον περιλαμβάνουν σχεδόν πάντα άλλες ειδικές επιλογές διατροφής. Με αποτέλεσμα οι περισσότεροι διαβητικοί να μην βγαίνουν έξω για φαγητό όσο συχνά θα ήθελαν, πράγμα κακό για τους διαβητικούς, αλλά και για την εστίαση. Στην εστίαση σε σχέση με τις ανάγκες των διαβητικών υπάρχει ένα μεγάλο θέμα που οφείλουμε να αναδείξουμε και εν συνεχεία να αντιμετωπίσουμε προς το κοινό συμφέρον όλων. Ελπίζω λοιπόν να παρθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες επ’ αυτού, από έγκυρους και επιδραστικούς θεσμούς του χώρου.

Εδώ βλέπετε σε δύο διαφορετικές μέρες την 24ωρη καταγραφή της καμπύλης σακχάρου στο αίμα μου, την πρώτη μέρα με ελεγχόμενο φαγητό σπίτι και τη δεύτερη, με φαγητό έξω το προηγούμενο βράδι, πρωινό σε ξενοδοχείο και μεσημέρι – βράδι πάλι σε εστιατόριο. Τη πρώτη μέρα οι διακυμάνσεις είναι εντός ορίων, τη δεύτερη σχεδόν εντελώς εκτός.

Αλλά και στο σουπερμάρκετ, τα τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, τα τρόφιμα που μπορούμε να καταναλώνουμε, δεν έχουν σήμανση. Θα πρέπει ο διαβητικός να έχει μια τεράστια λίστα στο μυαλό του, σε σχέση με τις καλύτερες επιλογές για την υγεία του. Αυτό βέβαια είναι ένα θέμα Ευρωπαϊκό και πρέπει να δούμε αν και πως μπορεί να βελτιωθεί.

Τέλος, όσοι μάγειροι παράγουμε συνταγές και έχουμε δημόσιο λόγο, μπορούμε και μείς να κάνουμε κάτι γι’ αυτή τη τεράστια μειοψηφία των διαβητικών. Μπορούμε να παράγουμε ενδιαφέρουσες, νόστιμες, δημιουργικές συνταγές που να καλύπτουν διατροφικά τις ανάγκες αυτού του κοινού. Και δε μιλάω για συνταγές “νοσοκομειακής” λογικής όπου μαζί με όλα που αφαιρούνται, αφαιρείται και η απόλαυση του φαγητού, αλλά για συνταγές με ελάχιστη χρήση υλικών με υψηλότερο γλυκαιμικό δείκτη, που θα προσφέρουν χαρά και νοστιμιά.

Η πρώτη μου απτή πρωτοβουλία επ’ αυτού είναι ότι εδώ και κάποιο διάστημα προσπαθώ να φτιάχνω ΚΑΙ τέτοιες συνταγές στο Cucina Caruso, συνταγές που συνδυάζουν την καταλληλόλητα για διαβητικούς με τη νοστιμιά, που είναι ο πάντα ο μαγειρικός στόχος μου. Αυτή τη στιγμή στο site υπάρχουν ήδη 114 συνταγές που κρίνω ότι ταιριάζουν σε μια δίαιτα για διαβητικούς, τις οποίες και έχω βάλει σε ειδική κατηγορία στη πρώτη σελίδα του caruso.gr, με τη σήμανση “προτάσεις για διαβητικούς”, ώστε να είναι χρηστικές.

Μπορούμε και αξίζει να κάνουμε κάτι ώστε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα των διαβητικών στη χαρά του καλού φαγητού και βλέπω ως καθήκον μου το να αναδείξω αυτό το θέμα, μια και τυχαίνει να είμαι ένα πρόσωπο με δημόσιο λόγο στο χώρο της γαστρονομίας, που πάσχει από διαβήτη τύπου 2.
Σας θέλω μαζί μου, είναι μόνο για καλό!

Δημήτρης Παπαζυμούρης
14/11/2022

Print Friendly, PDF & Email

Εραστής των απολαύσεων της ζωής, διαφημιστής κατ' επάγγελμα, υπερήφανος πατέρας τριών κοριτσιών, με πολλά ετερόκλητα ενδιαφέροντα και εμπειρίες στα 55 χρόνια που συμμετέχω στη κοινωνική ζωή της πρωτεύουσας και άλλων κωμοπόλεων Ευρώπης και Αμερικής. Έχω μάθει να περνάω καλά με πολλά, αλλά και με λίγα, με μια ανεπαίσθητη προτίμηση στην άνεση, να τ' ομολογήσω. Ασχολούμαι καθημερινά με τη μαγειρική απ' τα 25 μου και με τον καιρό αυτή απασχολεί όλο και μεγαλύτερο ποσοστό των νευρώνων του εγκεφάλου μου, κάτι που ελπίζουμε να οφείλεται στο πάθος και όχι στην μείωση των κυττάρων. Αν πληρωνόμουν για τα πάθη μου (και τα λάθη μου) θα ήμουν μέγας χορηγός του δημοσίου χρέους. Το γεγονός ότι φίλοι, γνωστοί αλλά και τα παιδιά μου με αποκαλούν “chef” με ιντριγκάρει ως προς το τι μπορεί να γίνω όταν επιτέλους ενηλικιωθώ. Λατρεύω το καλό σπιτικό φαγητό, απεχθάνομαι τις μετριότητες και όσο κι αν βασίζομαι στη δημιουργικότητα, τη γνώση και την τέχνη, θέλω παράλληλα να γνωρίζω το επιστημονικό “γιατί” πίσω απ' τη μαγειρική και όχι μόνον. Όσο μαθαίνω νιώθω ζωντάνια, όσο δημιουργώ και προσφέρω, αποκτώ λόγο ύπαρξης.

1 Comment

  • Reply November 14, 2022

    ΦΡΌΣΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΎΛΟΥ

    Μπράβο σας. Είναι μεγάλος καημός να μας αρέσει το φαγητό και να μην μπορούμε να το απολαύσουμε.

Leave a Reply

Leave a Reply