Ένα κάλεσμα για μπύρες
“Ελάτε να πιούμε μια μπύρα” λέει η πρόσκληση και εφόσον έχεις καταφέρει να φτάσεις στο στάδιο του Έλληνα οικογενειάρχη, ξέρεις απ’ την εμπειρία της πολυπαθούς ζωής σου μερικά βασικά πράγματα για την τελετουργία της συγκεκριμένης πρόσκλησης και τα υπονοούμενά της.
Πρώτα απ’ όλα είναι σαφές ότι δεν υπονοεί μια μπύρα, αλλά πλείστες, αλλά αυτό νομίζω το αντιλαμβάνεται όποιος ξέρει ανάγνωση. Επίσης ότι πρόκειται για μια ανεπιτήδευτη και χαλαρά κεφάτη περίσταση συνεύρεσης, με κέντρο βάρους την φιλική παρέα και ψυχολογική διάθεση να αναδειχτούν όλα όσα ενώνουν τα μέλη της, συμβάλλοντας στην περαιτέρω σύνδεσή τους.
Σε μια συνεύρεση μπύρας, η κουβέντα οφείλει να μείνει σε ανάλαφρη διάθεση και τα θέματα που θα διαπραγματευτεί η παρέα, να μην προκαλέσουν ή πολώσουν.
Αντιθέτως, τα θέματα που επιλέγονται απαιτείται να βρουν τους καλεσμένους τοποθετημένους με κοινή άποψη απέναντί τους, έτσι ώστε να αισθανθούν ισότιμα δικαιωμένοι ή χαριτωμένα αδικημένοι απέναντι στη ζωή και τις καταστάσεις, με δεδομένη την λύτρωση από την πλήρη συναισθηματική συμπαράσταση των υπολοίπων. Μια μορφή ομαδικής ψυχοθεραπείας, με άλλα λόγια.
Ακόμη κι’ αν με σκωπτική διάθεση η κουβέντα φτάσει στο να αναδειχθούν οι ιδιαιτερότητες κάποιου εκ των παρευρισκομένων, αυτό θα γίνει με τέτοια χιουμοριστική τρυφερότητα που εντέλει τονίζει την οικειότητα και τους δεσμούς τους. Είναι αυτές οι στιγμές που η έκφραση “ρε μαλάκα”, αντί προσβολής και αφορμής καυγά, αποτελεί χάϊδεμα και σφραγίδα της στενότερης των σχέσεων, επιβεβαιώντοντας την οικειότητα μεταξύ κολλητών που γιορτάζεται με μερικά ποτήρια εκλεκτής μπύρας.
Όταν δε η πρόσκληση για μπύρες αφορά αποκλειστικά σε άρρενες, ο κατάλογος των θεμάτων περιορίζεται αυτομάτως μεταξύ σπορ, γυναικών και πάσης φύσεως υπερβολικών κατορθωμάτων, θέματα άκρως ψυχοθεραπευτικά που δρουν καταλυτικά στο συναισθηματικό δέσιμο μεταξύ ανδρών, επιτυγχάνοντας το γνωστό male bonding.
Πέρα απ’ τη ψυχολογική διάσταση, μια πρόσκληση για μπύρες, σε κάποιο σπίτι στην Ελλάδα τουλάχιστον, συνεπάγεται μεν την αφθονία του προσφερομένου ποτού, αλλά υπονοεί ότι δεν θα καταναλωθεί ξεροσφύρι. Η φύση των συνοδευτικών σπανίως προσδιορίζεται εκ των προτέρων, συντηρώντας μια ασαφή αλλά βάσιμη ελπίδα ότι θα υπάρξει στη πορεία μια ελάχιστη προσφορά εδεσμάτων. «Ε, δε μπορεί, κάτι θα βγάλουν», λένε από μέσα τους οι καλεσμένοι, καθότι ως Έλληνες δεν δύνανται από τη φύση της φυλής να συγχρωτιστούν κοινωνικά, απουσία κατανάλωσης εδεσμάτων.
Άγραφος νόμος μιας συνεύρεσης μπύρας είναι βεβαίως ότι τα όποια εδέσματα δεν θα πάρουν ποτέ πρωταγωνιστικό ρόλο στην περίσταση, όσο εκλεκτά κι’ αν τύχει να είναι. Ο ρόλος του πρωταγωνιστή σε μια τέτοια συνεύρεση θα ανήκει δικαιωματικά στη μπύρα και στους ανθρώπους. Τα γαστρονομικά κριτήρια μάλιστα θα εστιάσουν στο κατά πόσο το έδεσμα βοηθά στην ευχάριστη κατανάλωση της μπύρας και όχι –προς Θεού- αν η όποια μπύρα συνοδεύει καλά το έδεσμα, όπως θα συνέβαινε σε μια συγκέντρωση με στόχο την τέρψη απ’ τα μαγειρεμένα πιάτα.
Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι η συγκέντρωση για μπύρες και η χαλαρή περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όχι απλά επιτρέπει, αλλά επιβάλλει στον οικοδεσπότη να φιλέψει τους καλεσμένους του, χωρίς τον κόπο ουσιαστικής μαγειρικής προσπάθειας.
Είναι τόσο πιο σημαντική η ιδέα της συγκέντρωσης των ανθρώπων και ο ρόλος της μπύρας ως καταλύτης διάθεσης, που απενοχοποιεί κάθε ακαμάτη στο να αγοράσει μεζέδες έτοιμους και να τους σερβίρει στο βωμό της ανεπιτήδευτης συγκέντρωσης ομοϊδεατών. Γιατί το ίδιο θα κάνει και ο αντίστοιχος μερακλής προκειμένου να μην κατηγορηθεί ότι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την πρόσκληση για επίδειξη μαγειρικών ικανοτήτων. Έτσι αυτοσυγκρατείται για να επιτρέψει στη συνεύρεση να ξεπεράσει την κουβέντα περί μεζέδων και να πάει στ’ ανθρώπινα.
Η μαγειρική ικανότητα σε μια μπυροποσία, δίνει τη θέση της σε μια άλλη σημαντική ικανότητα, αυτήν της επιλογής έτοιμων εδεσμάτων και απλών συνθέσεων. Η επιλογή εξαιρετικών πρώτων υλών είναι η δεξιότητα που θα μετρά εδώ. Τα ψαγμένα υλικά και οι προμηθευτές τους. Και η σύνθεση αυτών σε λίγα, απλά πιάτα που θα επιτρέψουν την κουβέντα να γίνεται όλο και πιο χαλαρή, καθώς η κατανάλωση της μπύρας διευκολύνεται με τους μεζέδες.
Και τσάκα της και τσούκα της και δώθε πάν οι μπύρες!
Τρεις μεζέδες μπύρας για τρεις Μοναστηριακές μπύρες
Στο πνεύμα της απλότητας μιας συγκέντρωσης για μπύρες, επέλεξα στο πρώτο άρθρο αυτής της σειράς με εύκολες επιλογές για συγκέντρωση μπύρας, δύο έτοιμους εκλεκτούς μεζέδες και μια απλή παρασκευή σαλάτας οσπρίων. Δεν μου πήρε στη κουζίνα πάνω από 20 λεπτά εργασίας για τη σαλάτα με την προετοιμασία και τη μαγειρική βεβαίως να είναι κάποιες ώρες παραπάνω, προκειμένου απλά να μουσκέψουν τα ρεβίθια και να βράσουν φακές και μαυρομάτικα. Αλλά γενικώς ήταν μια εύκολη δουλειά να συνδυάσεις ένα τυρί, ένα αλλαντικό και να φτιάξεις μια σαλάτα που πιάνει τόπο ώστε να ταιριάζει στις “μεγάλες” Βέλγικες μοναστηριακές μπύρες της Grimbergen, την Blonde, την Blanche και την Double που είναι δεδομένες επιλογές στο τραπέζι μας.
Κατ’ αρχάς επέλεξα μια γραβιέρα Κρητική, 18μηνης ωρίμανσης με άπαιχτη γεύση, που δικαιολογούσε πλήρως τη φήμη της ως κορυφαία πρόταση της ελληνικής τυροκομίας. Σαν αλλαντικό διάλεξα την παραδοσιακή Τηνιακή χοιρινή λούζα του χασάπικου Μπόρας, που σε ψιλοκομμένες φέτες δίνει ένα σπάνιο μερακλίδικο μεζέ με εντάσεις, που ταίριαζαν απόλυτα στη γευστική πολυπλοκότητα των τριών Grimbergen που είχαμε να απολαύσουμε. Όσον αφορά στη σαλάτα με τα όσπρια, σας παραθέτω πιο κάτω τη συνταγή με ιδιαίτερα χαλαρό τρόπο καταγεγραμμένη, ώστε να ταιριάζει και με την περίσταση, μια και δεν είναι μια συνταγή όπου παίζει τόσο ρόλο η ακρίβεια, όσο η κεντρική ιδέα πάνω στην οποία καλείστε να κάνετε παραλλαγές.
Σαλάτα με ανάμεικτα όσπρια (για 4 άτομα)
100 γρ. Φακές
100 γρ. Μαυρομάτικα φασόλια
50 γρ. Ρεβύθια
2 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
1 κ.σ. ψιλοκομμένος άνηθος
1 κ.σ. ψιλοκομμένος μαϊντανός
½ πιπεριά Φλωρίνης κομμένη σε ροδέλες
½ πιπεριά κέρατο κομμένη σε ροδέλες
½ καρότο τριμμένο
1 λεμόνι στυμμένο
50 ml. Μανιάτικο αγουρέλαιο Heri me Heri
1 κ.σ. φρέσκια ρίγανη
αλάτι, πιπέρι
Παρασκευή:
1. Μουσκεύετε τα ρεβίθια σε μπόλικο νερό για τουλάχιστον 3 ώρες. Σε ένα κατσαρολάκι ρίχνετε τα μουσκεμένα ρεβίθια μαζί με το νερό που μούσκεψαν και τα βράζετε για περίπου 1-1 ½ ώρα. Προσθέτετε λίγο αλάτι, όταν δοκιμάζοντας τα βρείτε σχετικά μαλακά και τα βγάζετε μετά από 10 λεπτά. Τα σουρώνετε σε τρεχούμενο νερό.
2. Βάζετε τις φακές σε κατσαρολάκι με νερό και λίγο αλάτι και τις βράζετε σε χαμηλή φωτιά για περίπου μισή ώρα-40’ ανάλογα με τις φακές. Δοκιμάζετε να είναι σχετικά μαλακές πριν τις σουρώσετε σε τρεχούμενο νερό.
3. Βάζετε τα μαυρομάτικα φασόλια σε κατσαρολάκι με νερό και λίγο αλάτι και τα βράζετε σε χαμηλή φωτιά για περίπου 40’-50’ μέχρι να μαλακώσουν αρκετά. Τα σουρώνετε σε τρεχούμενο νερό.
4. Συνδυάζετε σε μπολ όλα τα όσπρια και τα υπόλοιπα υλικά. Ανακατεύετε καλά, διορθώνετε σε αλάτι και χτυπάτε λαδολέμονο με τη μισή ποσότητα λεμονιού. Δοκιμάζετε να δείτε ότι είναι στη γεύση σας, συμπληρώνετε λεμόνι (ή και κρέμα μπαλσάμικο για να βοηθήσει τις εντάσεις) και σερβίρετε.
Στο σερβίρισμα χρησιμοποιήσαμε πιάτα και μπολ από την σειρά ITHACA , KYTHERA & MEDITERRANEO της συλλογής MEDITERRANEAN BLUE της ΙΩΝΙΑ, με το χαρακτηριστικό μπλε αρχοντικό χρώμα που ως κοινό στοιχείο ανάμεσα στις σειρές, δημιουργεί τις δυνατότητες για mix & match.
