Το γιουβέτσι είναι ίσως η επιτομή του Ελληνικού comfort food. Ένα φαγητό που κάνω συχνά, ορέγομαι συχνότερα και το σερβίρω σχεδόν πάντα όταν έχω καλεσμένους από άλλες χώρες που θέλουν να δοκιμάσουν κάτι σπιτικό, ελληνικό. Τελευταία το έχω φτιάξει μάλιστα και στο εξωτερικό σε οικογενειακά και φιλικά τραπέζια που μου ζητήσανε να μαγειρέψω Ελληνικό φαγητό. Έβαλα στη βαλίτσα δυο πακετάκια απ’ το καλό μου κριθαράκι, μια και εκεί δεν βρίσκεις εύκολα, και τους μαγείρεψα ένα εκπληκτικό γιουβέτσι κοτόπουλου που γλύφανε τα δάκτυλά τους.
Για μένα το γιουβέτσι είναι ένα φαγητό νόστιμο, οικείο, γεμάτο θαλπωρή και συναίσθημα, με το μελωμένο κριθαράκι να ζεσταίνει τα σωθικά και να κατευνάζει τις εντάσεις. Και μέσα στην ανοιχτή αγκαλιά από κριθαράκι, το κάθε είδους κοκκινιστό κρεατικό που αποτελεί το κύριο θέμα, να μοιάζει σαν ένα νησάκι θρέψης σε μια θάλασσα ενέργειας και νοστιμιάς. Κι’ από πάνω το λιωμένο τυράκι, να ψιθυρίζει σπίτι!
Λατρεύω δε όλα τα καλομαγειρεμένα γιουβέτσια: Απ’ την εκδοχή του με κατσικάκι που χρησιμοποίησα ως παράδειγμα για να καταγράψω τα μυστικά της τεχνικής του γιουβετσιού, το κλασικό μοσχαρίσιο με σπάλα ή ελιά, έως και το απόλυτο γιουβέτσι με μοσχαρίσια μάγουλα που σέρβιρα στο εστιατόριο της Τήνου, και για το οποίο θα γράψω κάποια στιγμή.
Όμως η νέα μου αγάπη είναι το γιουβέτσι με κοτόπουλο για τρεις λόγους:
Ο ένας είναι ότι καταφέρνει να είναι πολύ κομψό και ελαφρύ, παραμένοντας ένα πληθωρικό παραδοσιακό φαγητό. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι γίνεται πολύ γρήγορα και ο τρίτος ότι αρέσει πάρα πολύ στα παιδιά. Το τελευταίο δίμηνο μόνο, έχω σερβίρει αυτό το κοτόπουλο γιουβέτσι, σε πάνω από 30 άτομα, οι περισσότεροι των οποίων μου ζήτησαν την συνταγή. Έτσι ήρθε η ώρα να την μοιραστώ δημόσια, γιατί είναι απλή, πεντανόστιμη και ταιριάζει από καθημερινές περιστάσεις ως καλέσματα στο σπίτι.
Χαρακτηριστικά της συνταγής:
Το γιουβέτσι κοτόπουλου είναι μια εύκολη συνταγή που θα χρειαστεί συνολικά 1:10’ απ τον χρόνο σας με όλες τις ετοιμασίες μέσα υπό την προϋπόθεση ότι θα ακολουθήσετε σχολαστικά κάποιους απλούς τεχνικούς κανόνες που σημειώνω, κυρίως στον τρόπο που γίνεται το κριθαράκι στον φούρνο. Θεωρητικά μπορείτε να το κάνετε και στη κατσαρόλα, αλλά αν δεν μπει στο φούρνο, ψυχολογικά “δεν είναι γιουβέτσι”, είναι απλά κριθαράκι.
Στην τελική γεύση και κυρίως στην υφή παίζουν ρόλο τα υλικά και κυρίως το κριθαράκι, γιατί πρέπει να βγαίνει πάντα στο μεταίχμιο του σπυρωτού και του μελωμένου εξωτερικά, χωρίς να κολλάνε τα σπυράκια μεταξύ τους σε ένα σώμα. Βέβαια σ’ αυτό βοηθάει και η τεχνική που σας προτείνω με μπόλικο βραστό νερό σε αναλογία 2.5 προς 1 ώστε το κριθαράκι να μπορεί να απορροφά υγρασία απ’ το περιβάλλον και να μην κολλά το ένα με το άλλο. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν βγάλετε το ταψί απ’ τον φούρνο θα υπάρχει ακόμη υγρό, που θα απορροφηθεί στο δεκάλεπτο της ανάπαυσης πριν το σερβίρετε και τότε θα είναι απολύτως τέλειο!
Εννοείται ότι το γιουβέτσι είναι ένα πιάτο που πρέπει ΠΑΝΤΑ να γίνεται, λίγο πριν σερβιριστεί. Αν μείνει ώρες και ξαναζεσταθεί για να σερβιριστεί, χάνεται η μισή μαγεία του.
Σ’ αυτή τη συνταγή έχουμε εντάξει και ως νέα ιδέα χρήσης προϊόντος την αντικατάσταση της κλασικής σάλτσας ντομάτας από την σάλτσα Napoletana της Barilla, που περιέχει πολύ νόστιμες ντομάτες, κρεμμύδι, καρότο και θυμάρι και μοιάζει πραγματικά σαν σπιτική σάλτσα. Ενώ θεωρητικά η κανονική της χρήση είναι σαν έτοιμη σάλτσα για μακαρόνια, όταν μπαίνει σαν υποκατάστατο σάλτσας ντομάτας στο φαγητό, κάνει το τσικ που ανεβάζει την νοστιμιά, καθότι δίνει πιο στρογγυλή και βαθιά γεύση. Ακόμη και εδώ που είχαμε λαχανικά μέσα στη σύνθεση, η συγκεκριμένη σάλτσα ανέβασε την τελική γεύση. Απλά θέλει λίγη προσοχή γιατί είναι ιδιαίτερα πηχτή σε σχέση με τις κλασικές σάλτσες ντομάτας και στο μαγείρεμα μπορεί να χρειαστεί πρόσθεση λίγου νερού για να βράσει σωστά το σύνολο.
Υλικά για 6 άτομα.
300 γρ. κριθαράκι
400 γρ. σάλτσα τομάτας
700 γρ. φιλετάκια μπουτιού κοτόπουλου (8 κομμάτια)
1 κρεμμύδι μεγάλο ψιλοκομμένο
1 μεσαίο καρότο στον τρίφτη
1 πράσο σε λεπτές ροδέλες
1 πιπεριά Φλωρίνης ψιλοκομμένη
1 πιπεριά κέρατο ψιλοκομμένη
150 ml. ροζέ κρασί
1 στικ κανέλας
3 φύλλα δάφνης
1 σκελίδα σκόρδο
1 κλωναράκι φρέσκο δεντρολίβανο
40 ml. εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Χρυσελιά
αλάτι, πιπέρι
100 γρ παρμεζάνα ή γκράνα τριμμένη
700 ml. βρασμένο νερο
Διαδικασία Παρασκευής:
1. Μαζεύετε όλα τα υλικά γύρω σας και τρίβετε το καρότο, ψιλοκόβετε το κρεμμύδι, κόβετε σε ροδέλες τις πιπεριές και το πράσο και τρίβετε σε χοντρό τρίφτη την Grana Padano. Ανοίγετε και το κρασί και παίρνετε και μια γουλιά να σας φτιάξει τη διάθεση και προχωράτε με κέφι!
2. Στον αντικολλητικό ταβά της Fest (πλατιά , χαμηλή κατσαρόλα) βάζετε το λάδι να κάψει σε δυνατή ένταση. Βάζετε με προσοχή μέσα τα φιλέτα του κοτόπουλου και τα σοτάρετε απ’ τις δυο πλευρές μέχρι να πάρουν χρώμα, διαδικασία που εντείνει την γεύση τους. Θα χρειαστείτε περί τα 4 λεπτά να ολοκληρώσετε το σοτάρισμα και μετά αφαιρείτε τα κομμάτια του κοτόπουλου σε ένα μπολ και χαμηλώνετε την ένταση στο 1/3.
3. Αφού καταλαγιάσει λίγο η θερμοκρασία του λαδιού, ρίχνετε μέσα στην κατσαρόλα σας τα κομμένα λαχανικά (κρεμμύδι, πράσο, πιπεριές, καρότο) για να σοταριστούν σε χαμηλή ένταση ώστε να βγάλουν την νοστιμιά τους και τη γλύκα τους για τα επόμενα 10 λεπτά. Μόλις αρχίσουν να μαραίνονται ρίχνετε μέσα τους και τα καρυκεύματα, δηλαδή την δάφνη, την κανέλα, το σκόρδο και το δεντρολίβανο και ανακατεύετε κάθε τόσο.
Σ’ αυτό το σημείο περίπου, ανάψτε τον φούρνο σας στους 180ºC να προθερμανθεί και βάλτε μέσα και το “γιουβέτσι” που θα χρησιμοποιήσετε ώστε να έχει απορροφήσει θερμότητα, πριν μπει στο φούρνο με το φαγητό. Γιατί μόνον αν είναι ζεστό θα ψήσει το περιεχόμενο σωστά, ανάλογα με τους χρόνους που δίνουμε.
4. Μετά από τα 10 λεπτά που τα λαχανικά δημιούργησαν τη βάση της γεύσης του τελικού πιάτου, προσθέτετε μέσα και τα σοταρισμένα φιλετάκια κοτόπουλου κρατώντας χαμηλά την ένταση στο ½ περίπου. Στη συνέχεια, με πόνο ψυχής είν’ η αλήθεια, θα αποχωριστείτε ένα ποτήρι απ’ τον Amethysto του Λαζαρίδη, που θα θυσιαστεί για καλό σκοπό βέβαια, να δώσει τ’ αρώματά του στη σάλτσα.
Σε δύο λεπτά που θα εξατμιστεί το περισσότερο απ’ το υγρό του κρασιού, ήρθε η στιγμή να προσθέσετε και την σάλτσα ντομάτας Napoletana της Barilla, που θα είναι ένα μυστικό σας όπλο για τέλεια στρογγυλή γεύση στη συγκεκριμένη συνταγή. Γιατί δεν είναι μια απλή σάλτσα ντομάτας, αλλά φέρνει κι’ αυτή λεπτές γεύσεις λαχανικών που θα κάνουν το τελικό αποτέλεσμα ακαταμάχητο.
Προσοχή: Εφόσον βάλετε την συγκεκριμένη σάλτσα, επειδή είναι πηχτή προσθέστε και μισό ποτήρι νερό (100 ml.) για να εξατμιστούν σταδιακά μέχρι να μαγειρευτεί το κοτόπουλο. Άν βάλετε κανονική σάλτσα ντομάτας στον τρίφτη, δεν χρειάζεται νερό, γιατί έχει μέσα υπεραρκετό.
Ανακατεύετε, προσθέτετε αλατοπίπερο και περιμένετε περί τα 10 λεπτά να φύγουν όλα τα υγρά, να μαγειρευτεί το κοτόπουλο ως μέσα χωρίς να στεγνώσει και να δημιουργηθεί μια πηχτή σάλτσα.
5. Όταν το κοτόπουλο με την σάλτσα του είναι έτοιμο, αφαιρείτε απ’ τον φούρνο, το ζεστό πλέον σκεύος που θα χρησιμοποιήσετε ως γιουβέτσι και το γεμίζετε με το φαγητό απ’ την κατσαρόλα.
6. Ρίχνετε το κριθαράκι στο σκεύος, ρίχνετε από πάνω αναλογία 2.5 φορές βρασμένο καυτό νερό σε σχέση με την ποσότητα απ’ το κριθαράκι, ανακατεύετε προσεκτικά το περιεχόμενο και το βάζετε στον φούρνο για 17-18 λεπτά.
7. Το κριθαράκι στα 17 λεπτά στον φούρνο είναι αλντέντε και θέλει λίγο ακόμη χρόνο, ενώ ταυτόχρονα, υπάρχει αρκετό ζουμί ακόμη στο γιουβέτσι, που δεν έχει απορροφηθεί. Βγάζετε τότε για μισό λεπτό το γιουβέτσι, πασπαλίζετε με την τριμμένη Grana Padano και ξαναβάζετε στο φούρνο για να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Δηλαδή να λιώσει ωραία το τυρί από πάνω και να απορροφηθούν σχεδόν όλα τα υγρά στα επόμενα 5 λεπτά.
8. Στα 23-25 λοιπόν λεπτά απ’ την έναρξη της διαδικασίας στον φούρνο, το γιουβέτσι είναι έτοιμο, πρέπει να βγει, ακόμη κι αν έχει υγρά γιατί αυτά θα απορροφηθούν στο δεκάλεπτο που θα χρειαστεί μέχρι να κατέβει η θερμοκρασία σε επίπεδο που να μπορεί να φαγωθεί στο τραπέζι.
Καλό είναι να δοκιμάσετε βέβαια και ένα σπυρί απ’ το κριθαράκι να σιγουρευτείτε ότι είναι όσο πρέπει σπυρωτό, αλλά ευχάριστο στην υφή.
Με την μέθοδο που σας προτείνω και βέβαια με τις πρώτες ύλες που προτείνω, το κριθαράκι θα έρθει ακριβώς εκεί που πρέπει στα δέκα λεπτά ανάπαυσης. Έτσι όταν το δοκιμάσετε, θα νιώσετε την απόλυτη ισορροπία σπυρωτού κέντρου με ελαφρά χυλωμένο εξωτερικό, ώστε να αντιλαμβάνεσαι τον κάθε κόκκο στο στόμα σου, χωρίς όμως να κολλάνε μεταξύ τους και να λασπιάζουν, όπως συχνά συμβαίνει στα «κακομαγειρεμένα» γιουβέτσια. Ο συνδυασμός τεχνικής και ποιοτικών πρώτων υλών είναι που φέρνει αυτό το αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και όπου έχει νόημα, επιμένω σε κάποιες μάρκες.