Οι γαρίδες, με κυρίαρχη τη γάμπαρη Αμβρακικού και Πλαταμώνα, είναι πολύ αγαπημένο υλικό στο Cucina Caruso! Kαι το έχουμε τιμήσει δεόντως με εξαιρετικά δημοφιλείς συνταγές από ελληνικό σαγανάκι και κριθαρότο, ως ιταλικές πάστες με σκόρδο ή με κόκκινη σάλτσα λαχανικών. Το καταπληκτικό πάντως με τις γαρίδες ως υλικό, είναι η ταχύτητα της παρασκευής και η ένταση του αποτελέσματος, σε κατά βάση, πολύ απλές συνθέσεις υλικών.
Εδώ θα απολαύσουμε ένα πληθωρικό πιάτο με γαρίδες σε μια στοιχειώδη σύνθεση, με αυθάδες σκόρδο να απευθυνθεί στον ευέξαπτο χαρακτήρα μας, πικάντικο μπούκοβο να ανεβάσει υποσυνείδητα τη λίμπιντο, νόστιμο βούτυρο να δώσει μια νωχελική ψευδαίσθηση οικειότητας και λίγη οξύτητα από κρασί και λεμόνι να κόψει τη λιπαρότητα ώστε να ρουφήξουμε όλη τη σάλτσα με το ψωμί μας. Ένα λιτό, φιλοσοφημένο, γαστρονομικό αριστούργημα χωρίς μοντέρνες εξυπνακιές!
Η συνταγή για γαρίδες με σκόρδο σε βούτυρο υπάρχει με μικρές παραλλαγές σε πολλές χώρες. Αν και υποψιάζομαι πως η προέλευση είναι Γαλλική, Ιταλοί και Ισπανοί ερίζουν για την δημιουργία της ,ενώ οι Αμερικάνοι που την λατρεύουν ως συνταγή, την έχουν βαφτίσει με το ομολογουμένως «άκυρο όνομα» Shrimps Scampi. Γιατί scampi είναι η μεγάλη γαρίδα στα Ιταλικά και shrimp είναι επίσης η μεγάλη γαρίδα στα αγγλικά, άρα είναι ένας απόλυτος πλεονασμός να μιλάς για “Γαρίδα-γαρίδα”. Απ’ την άλλη όταν φας αυτές τις βουτυροσκορδάτες γαρίδες, νιώθεις λόγω πληθωρικότητας, ότι έφαγες γαριδάρες-γαριδάρες, οπότε ας δεχτώ να ασπαστώ την υπέρβαση του σκάμπι!
Το ενδιαφέρον εδώ είναι ο απόλυτος μινιμαλισμός των επιλογών της σύνθεσης και ο στοχευμένος ρόλος του καθενός απ’ τα απλά υλικά. Ως γνωστόν το σκόρδο είναι απόλυτα ταιριαστό και με το βούτυρο, αλλά και τα δύο τους, με τη γαρίδα. Η οξύτητα διασφαλίζεται από λίγο λευκό κρασί και λεμόνι στο τέλος και το πικάντικο του χαρακτήρα που οφείλει να έχει ένα τέτοιο πληθωρικό πιάτο, από το μπούκοβο, όπου κάνεις μπορεί να επιλέξει πόσο καυτερό ή γλυκό θα είναι, ανάλογα με τα γούστα του. Ο μαϊντανός ακολουθεί εθιμικά το σκόρδο και το βούτυρο, δίνοντας χρώμα και φρεσκάδα, ενώ το ελαιόλαδο μπαίνει μόνο για να μη κάψει το βούτυρο, δεν είναι γευστικά απαραίτητο.
Ως εναλλακτική προσέγγιση, θα μπορούσε κάποιος να κάνει ζωμό απ’ τα κεφάλια των γαρίδων και να αντικαταστήσει το κρασί μ’ αυτό, φροντίζοντας όμως να βάλει ολόκληρο λεμόνι στο τέλος για να εξασφαλίσει την οξύτητα που ερχόταν κατά ένα μόνο μέρος απ’ το λευκό κρασί.
Το πολύ ενδιαφέρον μ’ αυτή τη συνταγή είναι ότι θέλει λιγότερο από 10′ λεπτά και ότι μπορεί κανείς να την δει ως ένα αυτοτελές ορεκτικό, ένα μεζέ αλλά και ως σάλτσα. Γιατί κάλλιστα μπορείς να τη δέσεις με ζυμαρικά, με ρύζι, με κους-κους και ακόμη και με πουρέ πατάτας. Θα λειτουργήσει λόγω των εντάσεων και των ισορροπιών της σε οποιαδήποτε συνθήκη.
Σας προτείνω να τη δοκιμάστε στη πρώτη ευκαιρία με φίλους και παρέα σαν μεζέ όπως αλλιώς και να γιορτάσετε την αξία των απλών συνθέσεων, έναντι των μπερδεμένων γεύσεων που τείνουν να μας κατακλύσουν, χάρη σε φιλοδοξίες γευστικά ανώριμων “σεφ”. Αλήθεια, δε χρειαζόμαστε επτά ακόμη ανοίκεια υλικά με σοφιστικέ ονόματα, για να απολαύσουμε μερικές φρέσκιες γαρίδες, έτσι δεν είναι;
Χαρακτηριστικά της συνταγής:
Πανεύκολη συνταγή που ολοκληρώνεται σε λιγότερο από 10’ με λίγα, απλά υλικά . Όλο το παιχνίδι είναι να έχετε καλές, φρέσκιες, νόστιμες γαρίδες που να μη τις στεγνώσετε ή σκληρύνετε από υπερβολικό ζήλο στο μαγείρεμα. Γιατί ανάλογα με το μέγεθος, οι γαρίδες θα χρειαστούν από 3′ ως 4′ λεπτά κατά μέγιστο.
Υλικά για 2 άτομα
12 γαρίδες γάμπαρη
40 γρ. Βούτυρο Lurpak
15 ml. ελαιόλαδο
4 σκελίδες σκόρδου πολτοποιημένες
100 ml. λευκό κρασί
3 κλωνάρια μαϊντανό Άρωμα, ψιλοκομμένο
½ λεμόνι, τον χυμό
½ κ.γ. μπούκοβο (προτείνω μίγμα από γλυκό και καυτερό)
Αλάτι, πιπέρι
Διαδικασία Παρασκευής:
1. Προετοιμάζετε υλικά και γαρίδες:
Ψιλοκόβετε τον μαϊντανό και καθαρίζετε τις γαρίδες μία -μία ξεκινώντας από μια σχισμή που θα κάνετε με αιχμηρό μαχαίρι «παπαγαλάκι» στη κοιλιά τους, απ’ την ουρά προς το κεφάλι της κάθε γαρίδας. Αποσπάτε το κέλυφος και το αφαιρείτε. Στη συνέχεια με την αιχμή του μαχαιριού πιάνετε την άκρη του εντέρου που βρίσκεται ανάμεσα στον κορμό και το κεφάλι της γαρίδας και την τραβάτε για να βγει, διασφαλίζοντας ότι δεν θα νιώσετε κόκκους άμμου στη μπουκιά σας. Στη συγκεκριμένη συνταγή δεν χρειάζεστε τα κεφάλια αλλά βέβαια εγώ προτείνω να τα κρατήσετε στη κατάψυξη για να κάνετε υπέροχο ζωμό κάποια φορά για άλλη συνταγή.
2. Φτιάχνετε τη σάλτσα σκόρδου-βουτύρου:
Στο μαντεμένιο τηγάνι της Lodge βάζετε το ελαιόλαδο να κάψει και το βούτυρο να λιώσει μέσα του ώστε να μη μαυρίσει. Μόλις λιώσει προσθέτετε το σκόρδο και σοτάρετε για 1 λεπτό. Στη συνεχεια προσθέτετε το μπούκοβο, το κρασί, αλάτι και πιπέρι και περιμένετε μέχρι να μειωθεί το υγρό για 2’ λεπτά περίπου ώστε να έχετε τη βάση της βουτυροσκορδάτης σάλτσας.
3. Μαγειρεύετε τις γαρίδες:
Προσθέτετε τις γαρίδες στο τηγάνι και τις σοτάρετε για 2-4 λεπτά συνολικά (ανάλογα με το μέγεθός τους) γυρνώντας τες ανάποδα μόλις πάρουν χρώμα. Τέλος, προσθέτετε το μαϊντανό και το λεμόνι να κόψει ελαφρά τη λιπαρότητα και είστε έτοιμοι να σερβίρετε.
Σερβίρισμα:
Προσωπικά μ’ αρέσει να τις φέρω στο τραπέζι με το μαντεμένιο τηγάνι της Lodge και να σερ οριστούμε από εκεί. Άλλωστε η βουτυροσκορδάτη σάλτσα σε προκαλεί για πάπαρες με ψωμί μέσα στο τηγάνι. Τις συγκεκριμένες γαρίδες βέβαια μπορείτε εκτός από σκέτες ως μεζέ, να τις σερβίρετε και ως σάλτσα σε ζυμαρικά ή πάνω σε ρύζι ή σε κους-κους ή ακόμη και πάνω σε πουρέ πατάτας. Μιλάμε για την απόλυτη γιορτή πληθωρικών γεύσεων και εντάσεων, ειδικά αν χρησιμοποιήσετε μίγμα καυτερού και γλυκού μπούκοβου!
