Η πάστα αλά Νόρμα είναι μια κλασική Ιταλική συνταγή που δημιουργήθηκε στη σιτσιλιάνικη πόλη της Κατάνια κατά τον 19ο αιώνα και το όνομά της βγήκε προς τιμήν της ομώνυμης όπερας του Βιντσένζο Μπελλίνι που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μιλάνο το 1831. Σημειώνω ότι η Νόρμα ήταν ένας απ’ τους ρόλους όπου η ερμηνεία της Μαρίας Κάλλας στην διάσημη άρια της πρώτης πράξης, την Casta Diva, θεωρείται από πολλούς ίσως η κορυφαία ερμηνεία άριας στην ιστορία. Είναι επίσης γνωστό ότι όσοι παρακολούθησαν ζωντανά το 1960 την Κάλλας στη Νόρμα στο θέατρο της αρχαίας Επιδαύρου, είχαν μείνει εκστασιασμένοι. Φέτος μάλιστα η Νόρμα παίχτηκε στο Ηρώδειο, τον Ιούνιο, αλλά δυστυχώς η μέση μου δεν μπορεί πλέον ν’ αντέξει τα καθίσματα του αρχαίου θεάτρου ούτε για ένα τραγούδι, οπότε θα μείνω στην ερμηνεία της Κάλλας απ’ το YouTube.
Σύμφωνα με το μύθο, ο διάσημος Σικελός θεατρικός συγγραφέας Nino Martoglio, αφού δοκίμασε το πιάτο αναφώνησε Chista è ‘na vera Norma! (αυτό είναι πραγματική Νόρμα!) αναφερόμενος στην αντιστοιχία των γευστικών με τις μουσικές εντάσεις της όπερας του Μπελλίνι.
Μια άλλη εκδοχή λέει ότι το συγκεκριμένο πιάτο φτιάχτηκε για την πρεμιέρα της Νόρμα στις 26 Δεκεμβρίου 1831 και σερβιρίστηκε στους επίσημους καλεσμένους. Βέβαια η πρεμιέρα της Νόρμα χαρακτηρίστηκε φιάσκο, αλλά όπως συχνά έχει συμβεί στο χώρο της τέχνης, λίγο καιρό μετά, η όπερα άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής ανατρέποντας πλήρως την ατυχή πρώτη αντίδραση, μπέρδεμα που εικάζω ότι δεν υπήρξε αντίστοιχα και για τη συνταγή καθώς απ’ την αρχή φαίνεται ότι είχε αστέρι.
Η συνταγή της πάστα αλλά Νόρμα είναι πλέον κλάσικ όχι μόνο στη Νότιο αλλά σ’ ολόκληρη την Ιταλία και ώς συνήθως για Ιταλική μαγειρική, μιλάμε για μια σύνθεση ελάχιστων ποιοτικών υλικών, με πολύ μεσογειακού χαρακτήρα και η οποία με απλή τεχνική βγάζει γευστικές εντάσεις. Γι’ αυτό θεώρησα ότι η χρήση πάστας ολικής άλεσης ταιριάζει ιδιαίτερα στο προφίλ των φυσικών υλικών της συνταγής και το γευστικό αποτέλεσμα με επιβεβαίωσε. Μάλιστα εάν ένα πράγμα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στο πιάτο, ήταν το πόσο νόστιμα ήταν τα σπαγγέτι ολικής της Barillaκαι πόσο ωραία αλντέντε υφή είχαν.
Διαφήμιση
Το δύσκολο υλικό της αυθεντικής συνταγής είναι το τυρί, το Ricotta Salata. Αν η ρικότα είναι στα καθ’ ημάς αντίστοιχη με το ανθότυρο, αυτό είναι μια εκδοχή παλαιωμένου ανθότυρου, κάτι προς μυζήθρα αλλά όχι τόσο σκληρό. Επειδή είναι δύσκολο να βρούμε το συγκεκριμένο στην Ελλάδα και μια προσπάθεια να βρω παλαιωμένα ανθότυρα που ξέρω ότι φτιάχνουν στη Κρήτη απέβη άκαρπη, η εναλλακτική που προτείνω είναι Pecorino Romano. Πάντως σίγουρα όχι παρμεζάνα που γευστικά είναι αλλού γι’ αλλού.
Χαρακτηριστικά της συνταγής:
Λογικά θα σας πάρει 20 λεπτά το τηγάνισμα απ’ τις μελιτζάνες σε δυο δόσεις και άλλα δέκα λεπτά όλα τα υπόλοιπα. Πολύ εύκολη συνταγή χωρίς μαγειρικές προκλήσεις, με λίγα καλοκαιρινά υλικά. Η σάλτσα Basilico της Barilla είναι ιδανική στη συγκεκριμένη συνταγή αντί μιας οποιασδήποτε σάλτσας ντομάτας γιατί είναι πηχτή, με πεντανόστιμες Ιταλικές ώριμες ντομάτες και έχει ήδη τα αρώματα του βασιλικού που είναι ένα απ’ τα υλικά της συνταγή έτσι κι’ αλλιώς.
Υλικά (για 4 άτομα)
500 γρ. Barilla Spaghetti No5 Integralle
400 γρ. σάλτσα ντομάτας Basilico της Barilla
2 μελιτζάνες φλασκιές κομμένες σε λεπτές ροδέλες
2 σκελίδες σκόρδο κομμένες στη μέση
5-6 φύλλα βασιλικού
150 γρ. τυρί Ricotta Salata (ένα είδος παλαιωμένου ανθότυρου) ή εναλλακτικά Pecorino Romano
100 ml. ελαιόλαδο
Αλάτι, πιπέρι
Διαδικασία Παρασκευής:
1. Τηγανίζετε τις μελιτζάνες:
Διαφήμιση
Κόβετε τις μελιτζάνες λεπτές φέτες και -αν θέλετε- τις κόβετε στα 4. Βάζετε ελαιόλαδο σε μεγάλο τηγάνι να κάψει και αφού κάψει βάζετε τη πρώτη φουρνιά απ’ τις μελιτζάνες να τηγανιστούν. Γυρνάτε όταν πάρουν χρυσό χρώμα και αφαιρείτε σε πιάτο με χαρτί κουζίνας όταν έχουν τηγανιστεί. Υπολογίστε από 7’-10’ περίπου τη κάθε φουρνιά. Επαναλαμβάνετε μέχρι να τηγανιστούν όλες.
2. Ετοιμάζετε τα σπαγγέτι:
Διαφήμιση
Βάζετε μεγάλη κατσαρόλα που παίρνει περί τα 5 λίτρα νερό να βράσει. Αφού το νερό κοχλάζει ρίξτε δυο κ.σ. χοντρό αλάτι και στη συνέχεια προσθέστε τα σπαγγέτι ολικής. Φροντίστε να είναι όλα μέσα στο νερό και κάθε τόσο ανακατέψτε τα. Στο μεσοδιάστημα εσείς προχωράτε στο στάδιο 3 και ετοιμάζετε τη σάλτσα.
Στα 8 λεπτά που λέει η συσκευασία τα συγκεκριμένα σπαγγέτι μπορεί να είναι πολύ αλντέντε για τα γούστα σας, οπότε δοκιμάστε και αν θέλετε αφήστε άλλο ένα λεπτό. Όταν έχουν γίνει τα σουρώνετε ή τα βάζετε κατευθείαν απ’ τη κατσαρόλα στο τηγάνι με τη σάλτσα. Αν τα σουρώσετε κρατήστε ένα φλιτζάνι απ’ το νερό που έβρασαν μήπως χρειαστεί στο φρεσκάρισμα τους αργότερα.
Βάζετε λίγο ελαιόλαδο σε μεγάλο τηγάνι και προσθέτετε τις σκελίδες σκόρδου να πάρουν χρώμα. Όταν μετά από 3-4’ πάρουν χρώμα, προσθέτετε την σάλτσα. Ανακατεύετε και στο λεπτό προσθέτετε και τον έξτρα βασιλικό. Αν θέλετε αλατοπιπερώνετε τώρα και αφήνετε τη σάλτσα στο χαμηλό έτοιμη για να δεχτεί τα σπαγγέτι.
4. Ανακατεύετε πάστα με σάλτσα
Στο τηγάνι ανακατεύετε τα σπαγγέτι μέσα στη σάλτσα να πάει παντού και είστε έτοιμοι για σερβίρισμα. Τις μελιτζάνες –αν είναι ολόκληρες- τις βάζετε μετά στο στήσιμο του πιάτου. Αν είναι σε μικρότερα κομμάτια μπορείτε να τις ενσωματώσετε τώρα στη πάστα και να σερβίρετε μαζί.
Σερβίρισμα:
Ευκαιρία να δούμε εδώ μια τεχνική για να σερβίρετε μακριά ζυμαρικά σε πιάτο φτιάχνοντας μια φωλίτσα. Χρειάζεστε είτε μια τσιμπίδα, είτε ένα απ’ τα πιρούνια σερβιρίσματος με δυο μόνο μακριά δόντια και μια κουτάλα. Βάζετε τη τσιμπίδα στα σπαγγέτι στο τηγάνι και τη γυρνάτε γύρω-γύρω. Στη συνέχεια με τη κουτάλα πιάνετε το κάτω μέρος και συνεχίζετε να τα γυρνάτε ώστε να τυλιχτούν όμορφα γύρω απ΄ τη τσιμπίδα. Τα μεταφέρετε στο πιάτο και τα αφήνετε με προσοχή ώστε να διατηρήσουν το σχήμα που έχει μια ενιαία φορά προς μια κατεύθυνση και μοιάζει με φωλίτσα.
Στη συγκεκριμένη συνταγή τώρα προσθέτετε τις ολόκληρες μελιτζάνες στα πλάγια και πάνω απ’ τη φωλίτσα και το τυρί. Σημειώνω ότι σπανίως οι ιταλικές πάστες σερβίρονται με τυρί στο πιάτο αν δεν είναι μέρος της σάλτσας, σχεδόν πάντα η προσθήκη τυριού είναι στο χέρι και το γούστο του καθενός. Όμως εδώ το συγκεκριμένο τυρί, είναι μέρος της παρουσίασης του πιάτου οπότε το βάζετε στο κάθε πιάτο.
