Πράσινη σαλάτα με αχλάδι και φέτες Danablu

salata blue cheese

Λατρεύω τα μπλε τυριά και μόνα τους και σαν σάλτσες, ειδικά πάνω σε μπέργκερ και πατάτες (δες συνταγή εδώ), αλλά και σαν ντρέσινγκ σε σαλάτες. Όμως βλέποντας τη νέα συσκευασία του αγαπημένου Castello Burger Blue Slice που προφανώς έγινε για να τοποθετείται πάνω σε μπέργκερ στη τελική φάση ψησίματος ώστε να λιώνει πάνω στο κρέας, εμένα μου ήρθε κατ’ ευθείαν η ιδέα να το χρησιμοποιήσω σαν κεντρικό συστατικό σε μια σαλάτα,  όπως ακριβώς είναι σε φέτες, χωρίς δηλαδή να κάνω blue cheese dressing.

Το πιάτο που σκέφτηκα έχει ως βάση τρείς διαφορετικές πράσινες σαλάτες για δροσιά, λίγο σικορέ για μια πικρή τραγανότητα, καρύδια και ρόδι για ποικιλία υφών και γεύσεων και λεπτοκομμένο αχλάδι για γλυκιά και αρωματική δροσιά που ταιριάζει απόλυτα με την υπόξινη γοητεία του μπλέ τυριού. Ολοκληρώνεται με μια βινεγκρέτ με δύο μπαλσάμικο και εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο που ζωντανεύει το όλον!

Νομίζω ότι η σύνθεση μιας σαλάτας, όσο κι αν φαίνεται απλή και χαλαρή διαδικασία, οφείλει να αντιμετωπίζεται ως σημαντική μαγειρική πρόκληση, αν είναι να γίνει σωστά και ισορροπημένα. Είναι απ’ τις περιπτώσεις που η φαντασία του δημιουργικού μάγειρα μέσα μας, καθώς αφήνεται αχαλίνωτη κάνοντας “μια σαλάτα”, τείνει να προσθέτει υπερβολική ποσότητα υλικών, που από ένα σημείο και μετά χάνουν το νοήμά τους, ανταγωνιζόμενα το ένα το άλλο και δημιουργώντας γευστική φλυαρία. Εδώ, ο έμπειρος μάγειρας, πρέπει να εξασκίσει αυτοσυγκράτηση και να θυμάται πάντα ότι στη μαγειρική μετά από ένα ισορροπημένο σημείο σύνθεσης, όσο προσθέτεις, αφαιρείς και όσο αφαιρείς, προσθέτεις.

πράσινη σαλάτα Ροκφορ αχλάδι  βινεγκρετ

Η κομψή σύνθεση σε μια σαλάτα οφείλει να καθοδηγείται από μια βαθύτερη σκέψη που βλέπει πέρα απ’ το ταίριασμα των γεύσεων, ώστε να προσδιορίζει ρόλους στο κάθε υλικό που μπαίνει σ’ αυτή. Στη σαλάτα μας, το κεντρικό υλικό που γύρω απ’ το οποίο χτίζουμε το πιάτο, είναι το Castello Danablu, γιατί είναι το υλικό με περίσσεια έντονου χαρακτήρα.  Οι τρεις διαφορετικές πράσινες σαλάτες, έχουν επιλεγεί, για να υπάρχει ένα μικρό παιχνίδι σε υφή και όψη, γιατί γευστικά οι διαφορές δεν είναι σημαντικές. Αυτές μαζί θα αποτελέσουν τη πιο ουδέτερη βάση, το σώμα της σαλάτας, πάνω στην οποία θα επιλεγούν προσεκτικά τα υπόλοιπα πιο έντονα υλικά, το καθένα όμως με ένα ρόλο και μια σκέψη.

Το σικορέ επιλέχτηκε για να προσθέσει τη τραγανή πικράδα του στο σύνολο, πλουταίνοντας τις γευστικές διαστάσεις. Το καρύδι βρήκε τον δρόμο του στο πιάτο, χάρη στη γήινη, μεστή τραγανότητά του, τον αρρενωπό χειμωνιάτικο χαρακτήρα του και ως ιδανικό συνοδευτικό σε μπλέ τυρί. Αντίστοιχο τέλειο συνοδευτικό στο μπλέ τυρί είναι και το θηλυπρεπές αχλάδι, που εδώ προσθέτει δροσιά και λεπτά φρουτώδη αρώματα.  Το ρόδι έρχεται να προσθέσει κι’ αυτό μια φρουτώδη, τραγανή και γλυκιά δροσιά και να κοντράρει σε χρώμα το σύνολο, ζωντανεύοντάς το.

πράσινη σαλάτα Ροκφορ αχλάδι  βινεγκρετ

Τέλος, για να δέσει το σύνολο με την απαραίτητη λιπαρότητα, επιλέχτηκε μια απλή βινεγκρέτ, με βάση το ιδιαίτερα ισορροπημένο γευστικά, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Χρυσελιά και μάλιστα σε σφιχτή αναλογία 2 μέρη ελαίου προς 1 όξινα στοιχεία. Αυτά, είναι δύο διαφορετικά μπαλσάμικο, το ένα σχετικά γλυκό κόκκινο παλαιωμένο και το άλλο τσαχπίνικο και φρέσκο λευκό, για να δέσουν παρέα με τον υπόξινο κρεμώδη χαρακτήρα του μπλέ τυριού. Αν θέλετε λιγότερο όξινο αποτέλεσμα, αλλάξτε την αναλογία σε 3 μέρη ελαιόλαδο προς 1 στα όξινα στοιχεία, που ήταν και ο κλασικός γαστρονομικός κανόνας των βινεγκρέτ.

Ελπίζω μέσα απ’ την αφήγηση αυτή για τη συγκεκριμένη σαλάτα, να περνά μια φιλοσοφία σύνθεσης, που οφείλει να  μας συγκρατεί στη δημιουργία μιας σαλάτας, ώστε να βγαίνει πλούσια, αλλά όχι φλύαρη.

Χαρακτηριστικά του πιάτου:

Μια εύκολη σαλάτα για όλες τις εποχές με κεντρικό ήρωα το μπλέ τυρί. Θα σας πάρει λιγότερο από 10’.

Πριν κάνετε αλλαγές και προσθέσεις, σας καλώ να σκεφτείτε το “γιατί”. Η απάντηση ότι “μ’ αρέσει το ένα ή το άλλο υλικό” δεν είναι επαρκής, πρέπει να έχει και ένα ρόλο να παίξει στη σύνθεση, ώστε να την εμπλουτίζει και όχι να την ωθεί προς φλυαρία…

πράσινη σαλάτα Ροκφορ αχλάδι  βινεγκρετ

Υλικά για μια σαλάτα για 4 άτομα ως συνοδευτικό

3 φέτες Castello Burger Blue Slices (75 γρ.)
½ απλή πράσινη σαλάτα, κομμένη στο χέρι
½ σαλάτα πράσινη σγουρή, κομμένη στο χέρι
½ σαλάτα κόκκινη σγουρή, κομμένη στο χέρι
1 σικορέ, κομμένο σε φέτες
1 αχλάδι κομμένο σε λεπτές φέτες
25 γρ. καρύδια ψίχα, χοντροκομμένη
3 κ.σ. ρόδι

Για τη βινεγκρέτ

160 ml. εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Χρυσελιά
35 ml. κόκκινο βαλσαμικό ξύδι
35 ml. λευκό βαλσαμικό ξύδι
Αλάτι, πίπερι

πράσινη σαλάτα Ροκφορ αχλάδι  βινεγκρετ

Διαδικασία παρασκευής:

1. Προετοιμάζετε τα υλικά:

Ξεβγάζετε καλά τις τρεις διαφορετικές σαλάτες και παίρνετε τα μισά φύλλα και απ’ τις τρείς, τα βάζετε σε στραγγιστήρι σαλάτας με φυγοκέντριση, και το γυρνάτε ώστε να φύγουν τα νερά.  Στη συνέχεια τα κόβετε με το χέρι σε ακανόνιστα κομμάτια, τα ρίχνετε στον πάτο της σαλατιέρας και ανακατεύετε για να μπλεχτούν οι τρείς διαφορετικές σαλάτες.

πράσινη σαλάτα Ροκφορ αχλάδι  βινεγκρετ

Κόβετε το σικορέ με το μαχαίρι και το αχλάδι σε λεπτές φέτες.

πράσινη σαλάτα Ροκφορ αχλάδι  βινεγκρετ

2. Ετοιμάζετε τη σαλάτα:

Πάνω στα τρία είδη σαλάτας θα ρίξετε το κομμένο σικορέ, το αχλάδι, τα καρύδια, τα ρόδια και τις φέτες από το Castello Danablu.

πράσινη σαλάτα Ροκφορ αχλάδι  βινεγκρετ

3. Προσθέτετε τη βινεγκρέτ:

Λίγο πριν σερβίρετε, βάζετε το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο μαζί με τα δύο είδη μπαλσάμικο, αλάτι και πιπέρι σε ένα δοχείο, και τα χτυπάτε σε μηχανή για φραπέ ή μίξερ με σύρμα, για να ομογενοποιηθούν σε μια πηχτή βινεγκρέτ. Τη ρίχνετε πάνω απ’ τη σαλάτα και σερβίρετε αφού ανακατέψετε στο τραπέζι.

πράσινη σαλάτα Ροκφορ αχλάδι  βινεγκρετ

Σερβίρισμα:

Η πρόσθεση της βινεγκρέτ πρέπει να γίνει την τελευταία στιγμή αν και η σαλάτα μπορεί να έχει ετοιμαστεί νωρίτερα. Η συγκεκριμένη σαλάτα μπορεί ν’ αποτελέσει ένα ελαφρύ γεύμα ή να συνοδεύσει ψητά κρεατικά ή και σνίτσελ που δεν έχουν σάλτσες.

πράσινη σαλάτα Ροκφορ αχλάδι  βινεγκρετ
Print Friendly, PDF & Email

Εραστής των απολαύσεων της ζωής, διαφημιστής κατ' επάγγελμα, υπερήφανος πατέρας τριών κοριτσιών, με πολλά ετερόκλητα ενδιαφέροντα και εμπειρίες στα 55 χρόνια που συμμετέχω στη κοινωνική ζωή της πρωτεύουσας και άλλων κωμοπόλεων Ευρώπης και Αμερικής. Έχω μάθει να περνάω καλά με πολλά, αλλά και με λίγα, με μια ανεπαίσθητη προτίμηση στην άνεση, να τ' ομολογήσω. Ασχολούμαι καθημερινά με τη μαγειρική απ' τα 25 μου και με τον καιρό αυτή απασχολεί όλο και μεγαλύτερο ποσοστό των νευρώνων του εγκεφάλου μου, κάτι που ελπίζουμε να οφείλεται στο πάθος και όχι στην μείωση των κυττάρων. Αν πληρωνόμουν για τα πάθη μου (και τα λάθη μου) θα ήμουν μέγας χορηγός του δημοσίου χρέους. Το γεγονός ότι φίλοι, γνωστοί αλλά και τα παιδιά μου με αποκαλούν “chef” με ιντριγκάρει ως προς το τι μπορεί να γίνω όταν επιτέλους ενηλικιωθώ. Λατρεύω το καλό σπιτικό φαγητό, απεχθάνομαι τις μετριότητες και όσο κι αν βασίζομαι στη δημιουργικότητα, τη γνώση και την τέχνη, θέλω παράλληλα να γνωρίζω το επιστημονικό “γιατί” πίσω απ' τη μαγειρική και όχι μόνον. Όσο μαθαίνω νιώθω ζωντάνια, όσο δημιουργώ και προσφέρω, αποκτώ λόγο ύπαρξης.

Be first to comment

Leave a Reply