Το Cucina Caruso μαγειρεύει στο Casserole Bistro στο Γέρακα ! Τηλέφωνο κρατήσεων : 210-6618838 (μετά τις 14.00)
lobster_7232_md

Η Αστακομακαρονάδα, το πιάτο που έγινε σύμβολο του νεοπλουτισμού και του λαϊφστάιλ της Ελληνικής φούσκας “Μύκονος με διακοποδάνειο – Μεζονέτα με στεγαστικό – Καγιέν με λήζινγκ – Ax! στη Φιλιπινέζα χρωστάμε”, δεν παύει να είναι ένα πιάτο με τεράστια γαστρονομική αξία. Αν αφαιρέσουμε το λαϊφστάιλ και κρατήσουμε την ουσία του, έχουμε μια σύνθεση ενός εκλεκτού υλικού ως πρωταγωνιστή, στην οποία ένα λαχταριστό ζυμαρικό παίζει ρόλο πολλαπλασιαστή της εμπειρίας.

Γιατί όταν η αστακομακαρονάδα μαγειρευτεί σωστά, ο λίγος και ακριβός αστακός διαχέει τη γεύση του πάνω και μέσα στα πολλά μακαρόνια και έτσι πολλαπλασιάζει τη χαρά που βιώνεις. Κάτι σαν το πρόσφατο Ελληνικό οικονομικό μοντέλο…

Γι’ αυτό μάλλον και λίγα πιάτα προκαλούν τόσο γαστρονομικό ενθουσιασμό στην ομήγυρη, όσο το άκουσμα, η θέα και η προσμονή της αστακομακαρονάδας. Κατά την ταπεινή γνώμη μου βέβαια, οι περισσότερες αστακομακαρονάδες που έχουν ποτέ σερβιριστεί σε Ελληνικά εστιατόρια ή σπίτια είχαν αρκετά να ζηλέψουν απ’ την ιδανική εκτέλεση του πιάτου. Ειδικά στα διάφορα κυριλέ εστιατόρια νησιών και ειδικά της Μυκόνου, έχω φάει στο παρελθόν κάποιες απ’ τις χειρότερες εκτελέσεις του πιάτου, κυρίως γιατί οι μάγειροι προσπαθώντας να εντυπωσιάσουν, προσέθεταν στοιχεία και υλικά στο πιάτο, τα οποία αφαιρούσαν απ’ τη μονοσήμαντη γεύση του αστακού ως πρωταγωνιστή.

ASTAKOMAKARONADA_20160801_0287

Η καλύτερη αστακομακαρονάδα που έχω φάει, ήταν προ 15ετίας και βάλε, στο ταπεινό παραδοσιακό εστιατόριο “Μέλισσα” στο Κουφονήσι (πριν το νησί γίνει μόδα), σε μια ταβέρνα  δηλαδή που ούτε θάλασσα βλέπει, ούτε απευθύνεται σε νεόπλουτους. Αυτό που μου είχε αρέσει τότε ήταν ότι η συγκεκριμένη αστακομακαρονάδα δεν φλυαρούσε. Το πιάτο, ή μάλλον το ταψί όπου ερχόταν στο τραπέζι, είχε μέσα αστακό, μακαρόνια, ντομάτα και δεν “άκουγες” καμία άλλη γευστική φιοριτούρα. Ό,τι άλλο υπήρχε ήταν θαμμένο στο φόντο της γεύσης, πράγμα που σου επέτρεπε να απολαύσεις τον αστακό σε κάθε μακαρόνι.

Διαφήμιση

Με αυτό το πιάτο ως πρότυπο και έχοντας από τότε ρωτήσει τον ιδιοκτήτη της Μέλισσας για κάποια απ’ τα μυστικά του, όπως και άλλους στην πορεία, έχτισα μέσα στα χρόνια και την δικιά μου συνταγή.

Αγνοώντας της σειρήνες της πολυπλοκότητας και της πρόσθεσης θα επιμείνω ότι η πιο πλούσια γευστικά αστακομακαρονάδα πρέπει να χαρακτηρίζεται από λιτότητα σύνθεσης, πάνω απ’ όλα.

Έτσι, την ιδέα της λιτότητας την έχω καταγράψει ως πρώτη, ανάμεσα στα 4 τεχνικά μυστικά που για μένα κάνουν την διαφορά.

Τα 4 μυστικά για την τέλεια αστακομακαρονάδα

#1. Λιτότητα σύνθεσης:

Στη λογική και μαγειρική άποψη Caruso, η λιτότητα των συνθέσεων προσθέτει, ενώ η πρόσθεση υλικών αφαιρεί. Ειδικά όταν υπάρχει ένα πολύτιμο υλικό που εδώ είναι ο αστακός, όλα τα υπόλοιπα υλικά πρέπει να ψιθυρίζουν και να σιγοντάρουν αναδεικνύοντας την γεύση του, όχι να φωνασκούν γευστικά γύρω του δημιουργόντας γευστικό ανταγωνισμό σε εντάσες και γεύσεις. Γι’ αυτό σε ό,τι παραλλαγές τυχόν δοκιμάσετε, συγκρατήστε την φυσική ροπή προς το “να βάλουμε κι’ αυτό”, μένοντας μόνο στα απαραίτητα.

ASTAKOMAKARONADA_20160801_0308
#2. Αστακός, πάστα και βράσιμο:

Το νερό που βράζει ο αστακός είναι το ίδιο νερό που θα βράσουν τα μακαρόνια και το ίδιο νερό που θα συμπληρώσει την σάλτσα, δημιουργώντας μ’ αυτόν τον τρόπο τις συνθήκες μεγέθυνσης της γευστικής έντασης του αστακού, σε κάθε στοιχείο του τελικού πιάτου. Σημειώνω ότι οι αστακοί θέλουν περίπου 6 λεπτά να γίνουν αν είναι στο κιλό ή μέχρι 8-9 αν είναι 2-3 κιλά. Το δευτερεύον στοιχείο του πιάτου που είναι η πάστα, πρέπει να είναι εφάμιλλης ποιότητας με την αξία ενός αστακού, εξ’ ού και η επιλογή μας σε μάρκα. Ο λόγος είναι κυρίως η ικανότητα του ζυμαρικού να στέκει, δεδομένου μάλιστα ότι θα μεταφερθεί από την κατσαρόλα στο τηγάνι όπου θα ολοκληρωθεί το μαγείρεμά του. Η επιλογή λινγκουίνε είναι για μένα η ιδανική παρέα για τον αστακό.

Διαφήμιση

Astakomakaronada 10
#3. Στερεά υπολείμματα αστακού στη σάλτσα:

Όταν ο αστακός βράζει συχνά βγαίνουν υγρά που στερεοποιούνται με τη θερμοκρασία και είναι γεμάτα γεύση. Αυτά μαζεύονται με τρυπητή κουτάλα μετά το βράσιμο και μπαίνουν στη σάλτσα για να δώσουν γεύση. Ό,τι φαίνεται σαν υποπροϊόν της διαδικασίας μαγειρέματος ή ως μη βρώσιμο στοιχείο του αστακού, συνήθως μεταφέρει τις καλύτερες γεύσεις. Γι’ αυτό άλλωστε όταν βάζουμε τους βρασμένους αστακούς στη σάλτσα, τους βάζουμε κομμένους με τη σάρκα προς τα κάτω, ώστε όλα τα καφεκίτρινα παχύρρευστα υγρά που βρίσκονται στο κεφάλι τους (και είναι γεμάτα γεύση, παρά την μη θελκτική όψη τους) να ενσωματωθούν στη σάλτσα.

Astakomakaronada 11
#4. Μια κουταλιά βούτυρο:

Οι πιο διάσημες συνταγές αστακού ανά τον κόσμο χρησιμοποιούν βούτυρο, προφανώς όχι τυχαία, ακριβώς γιατί αναδεικνύει την νοστιμιά της σάρκας του! Στην αστακομακαρονάδα με την πάστα και τον αστακό, μια κουταλιά βούτυρο στο τέλειωμα της σάλτσας είναι αρκετή για να δώσει μια έξτρα νοστιμιά που ανεβάζει το πιάτο επίπεδο. Θα με θυμηθείτε!

Διαφήμιση

ASTAKOMAKARONADA_20160801_0201
Χαρακτηριστικά της συνταγής:

Εύκολο πιάτο που με καλό συντονισμό,γίνεται επιτόπου σε μισή ώρα  και προκαλεί κύματα ηδονής στο κοινό.

Όταν σχεδιάζετε να παραγγείλετε αστακούς υπολογίστε περίπου 250 γρ. μικτού βάρους (με το καύκαλο) για κάθε άτομο, στα οποία αντιστοιχούν περίπου 150 γρ. πάστας.

ASTAKOMAKARONADA_20160801_0301

Στην κατωτέρω συνταγή μπορείτε αν θέλετε να αφαιρέσετε το βασιλικό και το σκόρδο. Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να προσθέσετε τίποτα. Η ποσότητα της ντομάτας μπορεί να αυξηθεί μέχρι και 20%, αλλά μετά φοβάμαι ότι θα καπελώσει τα πάντα.

Τυρί τριμμένο εννοείται ότι δεν πάει με θαλασσινά γιατί καπελώνει τις λεπτές γεύσεις, αλλά αυτό το ξέρατε.

Υλικά για 4 άτομα:

2 αστακοί των 450 γρ. (συνολικά περί το κιλό)
500 γρ. Linguine Barilla
450 γρ. τριμμένες ή ψιλοκομμένες ντομάτες (φρέσκες ή συσκευασία)
50 μλ. ελαιόλαδο
100 μλ. λευκό κρασί
4-5 φύλλα πλατύφυλλου βασιλικού
1 σκελίδα σκόρδο
25 γρ. βούτυρο Lurpak
αλάτι, πιπέρι

Παρασκευή:

1. Αν οι αστακοί είναι ζωντανοί, ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος να τους θανατώσετε είναι να μπήξετε το μαχαίρι σας στο κέντρο του καύκαλου, λίγο πίσω απ’ τα μάτια. Έτσι είναι εγκεφαλικά νεκροί πριν τους ρίξετε στο νερό που βράζει.

Αστακομακαρονάδα & τα Μυστικά της

2. Βάζετε σε μια κατσαρόλα περίπου 3-4 λίτρα νερό να βράσει. Μόλις βράσει ρίχνετε μέσα προσεκτικά τους δυο αστακούς.

Αστακομακαρονάδα & τα Μυστικά της

3. Αφήνετε τους αστακούς να βράσουν περί τα 6 λεπτά και στη συνέχεια τους αφαιρείτε και τους αφήνετε σε μια επιφάνεια κοπής να πέσει η θερμοκρασία τους. Όταν πέσει τόσο ώστε να μπορείτε να τους πιάσετε, με το μαχαίρι του chef (ή και ειδικό ψαλίδι κουζίνας), κάνετε μια εγκάρσια τομή και χωρίζετε τον κάθε αστακό στα δύο.

Αστακομακαρονάδα & τα Μυστικά της

4. Απ’ τη κατσαρόλα όπου έβρασαν οι αστακοί αφαιρείτε με κουτάλα τα στερεά υπόλοιπα σάρκας αστακού που υπάρχουν και τα κρατάτε για να τα βάλετε στη σάλτσα.

Αστακομακαρονάδα & τα Μυστικά της

5. Στην κατσαρόλα με το νερό που έβρασαν ο αστακοί θα βράσετε και τα ζυμαρικά. Αν χρειαστεί συμπληρώνετε λίγο ζεστό νερό και όταν φτάσει σε έντονο βρασμό, ρίχνετε δυο κουταλιές σούπας αλάτι και στη συνέχεια τα λινγουίνι Barilla που χρειάζονται μόνο 6:30’ βράσιμο (απ’ τα 8 λεπτά που λέει η συσκευασία, γιατί θα τα τελειώσετε στο τηγάνι).

Αστακομακαρονάδα & τα Μυστικά της

6. Παράλληλα με το βράσιμο των ζυμαρικών, σε μεγάλο τηγάνι, ετοιμάζετε τη σάλτσα. Βάζετε σε μεσαία προς δυνατή φωτιά το ελαιόλαδο να ζεσταθεί και χωρίς να περιμένετε, προσθέτετε την σκελίδα σκόρδου και στη συνέχεια την ντομάτα.

Αστακομακαρονάδα & τα Μυστικά της

7. Ανακατεύετε και συνεχίζετε προσθέτοντας τα πολύτιμα υπολείμματα σάρκας αστακού που κρατήσατε πιο πριν, τα οποία και θα δώσουν γεύση στη σάλτσα.

Αστακομακαρονάδα & τα Μυστικά της

8. Συνεχίζετε προσθέτοντας το κρασί, τα φύλλα του βασιλικού και στη συνέχεια 3 κουταλιές απ’ το νερό που βράζουν ακόμη τα μακαρόνια για να δώσετε αφενός έξτρα γεύση αστακού και αφετέρου λίγο άμυλο απ’ τα ζυμαρικά, που θα βοηθήσει στο δέσιμο της σάλτσας στη πορεία. Επίσης προσθέτετε αλάτι και πιπέρι. Για να έχετε μια αίσθηση χρόνου, πρέπει να έχουν περάσει περί τα 4 λεπτά απ’ την ώρα που βάλατε στο τηγάνι το λάδι, μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό το στάδιο.

Αστακομακαρονάδα & τα Μυστικά της

9. Σ’ αυτό το σημείο που πλησιάζει το τέλειωμα της σάλτσας και ενώ ακόμη τα ζυμαρικά σας θέλουν άλλα δυόμιση λεπτά, προσθέτετε την κουταλιά του βούτυρου που θα δώσει την έξτρα νοστιμιά στη σάλτσα και τον αστακό. Τελειώνοντας βάζετε μέσα στη σάλτσα τους αστακούς με τη σάρκα προς τα κάτω να ζεσταθούν, να δώσουν τους ζωμούς τους στη σάλτσα και να αρχίσουν να δένουν με τα υπόλοιπα υλικά.

Αστακομακαρονάδα & τα Μυστικά της

10. Όπως είπαμε και πιο πάνω, θα βγάλετε τα λινγκουίνι ενάμιση λεπτό πριν τον κανονικό χρόνο βρασμού τους (που αναγράφει η συσκευασία). Εγώ συνήθως δεν τα σουρώνω αλλά τα πιάνω με λαβίδα και τα βάζω στο τηγάνι σε δυο-τρεις δόσεις, αλλά αν σας βολεύει να τα σουρώσετε πρώτα, θυμηθείτε να κρατήστε ένα φλιτζάνι ή μπρίκι απ’ το νερό που έβρασαν τα ζυμαρικά που ενδεχομένως να χρειαστείτε στη πορεία για να αναζωογονήσετε την σάλτσα (δείτε το μυστικό # 10 στο βίντεο για το σωστό μαγείρεμα των ζυμαρικών αλά Ιταλικά).

Αστακομακαρονάδα & τα Μυστικά της

Ενσωματώνετε τα μακαρόνια στο τηγάνι με την σάλτσα και τους αστακούς και όσο σας παίρνει τα ανακατεύετε λίγο, αφήνοντάς τα συνολικά περί το ένα λεπτό. Η αστακομακαρονάδα σας είναι έτοιμη για την πιατέλα. Μην σας ανησυχήσει ότι η σάλτσα είναι ακόμη υδαρή, γιατί τα ζυμαρικά σας θα την “πιούν” σταδιακά μέχρι το σερβίρισμα, ώστε όταν η αστακομακαρονάδα σας έρθει στο πιάτο σας, αντιμέτωπη με την όρεξή σας, θα είναι στην απόλυτη ακμή της και όσο ζουμερή πρέπει.

Σερβίρισμα:

Μια λύση είναι να σερβίρετε απ’ το τηγάνι σας αν είναι μεγάλο. Η πιο καλαίσθητη λύση είναι να χρησιμοποιήσετε μια ωραία πιατέλα σαν κι’ αυτή την υπέροχη, ανάγλυφη της GLOBAL GASTRONOMY που βρήκαμε στα ΙΩΝΙΑ house. Από εκεί θα σερβίρετε από μισό αστακό στο κάθε πιάτο και τα αναλογούντα μακαρόνια, που όλοι ξέρουμε δεν είναι ποτέ αρκετά. Ούτε ο αστακός βέβαια!

Αστακομακαρονάδα & τα Μυστικά της

Στο μαγείρεμα χρησιμοποιήσαμε την αντικολλητική κατσαρόλα της Fest,  24Χ11,5 για τους αστακούς και τα ζυμαρικά και το αντίστοιχο αντικολλητικό τηγάνι γα την σάλτσα.

Σερβίραμε σε πιάτα ΙΩΝΙΑ της δημοφιλούς και ιδιαίτερα χαρούμενης συλλογής KALEIDOSCOPE απ’ τις σειρές APEIRON BLUE, APEIRON BEIGE & GEOMETRY και φάγαμε την αστακομακαρονάδα μας χρησιμοποιώντας τα ανοξείδωτα πιρούνια και μαχαίρια της συλλογής FATIMA LOPEZ που όπως έχω ξαναγράψει, καταφέρνει να είναι και πολύ ντηζαϊνάτη αλλά και εξαιρετικά λειτουργική, μια και το μαχαίρι κόβει τέλεια τον αστακό που έχει δύσκολη σάρκα!

Print Friendly, PDF & Email
Διαφήμιση
  1. Μια επίσης εξαιρετική “αστακομακαρονάδα” αλλά με τις πολύ ανώτερες σε γεύση – επιτρέψτε μου να το υποστηρίξω ως ψαρτουφεκάς επί 32 έτη – “κολοχτύπες” έφαγα πριν σχεδόν 20 χρόνια σε ένα ταπεινό ταβερνάκι της Μαλτεζάνας, χωριού της Αστυπάλαιας. Ήταν με κοφτό μακαρονάκι και απλή σάλτσα ντομάτα σπιτικη… νομίζω ότι ακόμα έχω τη κρουστή γεύση του κρεατωμένου οστρακόδερμου και την ένταση της ώριμης ντομάτας που γλύκιζε στο στόμα!

  2. Γεράσιμε! Χτύπησες φλέβα στην καρδιά μου με την λέξη Μαλτεζάνα, και πριν μπάνιο στο Μπλε Λιμανάκι να υποθέσω 🙂
    Σημερα πάντως τσάκισα 2 μινι κωλοχτύπες σκέτες με σκορδοβούτυρο, στην επόμενη φουρνιά που θα προσγειωθεί στο τραπέζι μας θα δοκιμάσω την συνταγή σας

  3. Πρώτη φορά που έχω ένσταση πάνω σε συνταγή που διαβάζω στο site και αφορά την παρουσίαση του πιάτου. Δε βρίσκω κανένα λόγο γιατί μέσα στην μακαρονάδα πρέπει να βρίσκεται το ζώο με το καύκαλο σε μορφή πτώματος.
    Θα μπορούσα να το δικαιολογήσω μόνο γιατί ο κύριος με τη χρυσή καδένα και το πυργάκι με τα 3 μπακέτα μάλμπορο λαιτ δίπλα στο πιάτο, θέλει να βλέπουν οι γύρω του οτι πληρώνει για αστακό – εστω και αν αυτός έχει βοσκήσει στο ενυδρείο του Μάκρο ή στον καταψύκτη του σουπερ μαρκετ.

    Θεωρω οτι πρέπει να μπει στο πιατο σε μπουκιες ή σαν φιλέτο μισό ή ολόκληρο τελοσπάντων.

    Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για το πιο “βιασμένο” πιάτο στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. Συμβολίζει πάρα πολλά πράγματα και προσωπικά το θεωρώ υπερεκτιμημένο. Αρνούμαι να το παραγγείλω οπουδήποτε καθώς δεν έχω ιδέα για την προελευση του ζώου που θα κληθώ να πληρώσω αδρά.

    Προτιμώ μια γαριδομακαρονάδα με τεράστιες γαρίδες Αμβρακικού.

    Καλό καλοκαίρι.

  4. Ωραία και λιτή συνταγή όπως αρμόζει στην γεύση ενός αστακού, καραβιδας, ή ακόμα και μεγάλων γαρίδων
    Εμείς στο σπίτι όποτε τύχει βέβαια λόγω κόστους των εν λόγω φρέσκων οστρακόδερμων, κάνουμε κάποια πράγματα διαφορετικά σε σχέση με εσάς
    Δεν βάζουμε κρασί και βασιλικό, τα θεωρώ καπελωτικα, αλλα στην μεν σάλτσα βάζουμε ψιλοκομμένο ξερό κρεμμύδι και φρέσκο μαϊντανό στο σερβίρισμα
    Και επίσης εχω κόλλημα με την πάστα, όταν πρόκειται για σάλτσα, θέλω πάστα με τρύπες, κογχυλακι ή κοφτό ακόμα και μικρές πένες, για να τρυπώνει η σάλτσα και οι γευςεις της εκεί μέσα
    Αυτα τα λίγα. εξάλλου όλοι έχουμε τα προσωπικά μας βίτσια

  5. Θα αφηγηθω μια ιστορια.
    Την δεκαετια του 70′ ημουν στην Σκυρο για μερικους μηνες. Στο βορειο ακρο της ειναι ο κολπος της Ατσιτσας, οπου βρισκοταν ενα υποτυπωδες camping και μια ταβερνα, η ταβερνα της”Κυρα Μαριας”. Τοτε εκει καθε Αυγουστο παραθεριζαν Ιταλοι (δεινοι ψαροντουφεκαδες) σε τροχοσπιτα.
    Γνωρισαμε τον Mario λοιπον, ο οποιος στο σπιτι μιας φιλης Σκυριανης μας μαγειρεψε ροφομακαροναδα σε μια μεγαλη κατσαρολα, σχεδον καζανι για καμμια δεκαπενταρια ατομα που μαζευτηκαμε. Λιτη με φρεσκια ντοματα και καποια μυρωδικα απο τον κηπο. Αφου τα φαγαμε ολα στο τελος με φρεσκο ψωμακι “εγλυψα” ολη την κατσαρολα. Μου εχει μεινει ακομα η γευση της.
    Την αλλη μερα μας καλεσε στην ταβερνα της “Κυρα Μαριας” οπου η “Κυρα” μας μαγειρεψε αστακομακαροναδα, οπως της ειχαν μαθει οι Ιταλοι τα προηγουμενα χρονια. Ηδη ειχε αποκτησει την φημη “η αστακομακαροναδα της Κυρα Μαριας” Λετε να ξεκινησε απο εκει η μοδα της αστακομακαροναδας στην Ελλαδα?.
    Παρεπιπτοντως με ολα τα φρεσκα οστρακοδερμα ειναι ενα εξαιρετικο πιατο. Μην το ενοχοποιητε.

  6. Καλές όλες οι πληροφορίες για σκεύη και βοηθητικά υλικα….Ξεχάσατε το κυριώτερο….Αστακό καλής ποιότητας και γευστικό όχι του μακρο και του σουπερ μαρκετ που θα βρουμε?

    1. Χμ! Δεν έχω απάντηση! Εικάζω στον αγαπημένο σας ψαρά που σας ξέρει και σας φροντίζει. Άν δεν έχετε πρέπει να φτιάξετε “αγαπημένο ψαρά”, γιατί είναι χρήσιμος. Πάντως και με κατεψυγμένο αστακό απ’ το σουπερ μάρκετ, η αστακομακαρονάδα βγαίνει τέλεια!

  7. Συγχαρητήρια για την έμφαση στην λιτότητα προς ανάδειξη του αστακού.

    – Θα απέφευγα το σκόρδο και τον βασιλικό.

    – Εμφατικά θα ανέφερα την ανάγκη για ποιοτική φρέσκια ντομάτα, εναλλακτικά τον έλεγχο της σάλτσας ως προς την οξύτητα, γλυκύτητα, αλμυροτητα, με χρήση ξυδιου, ζάχαρης, αλατιού.

    – Τα linguini είναι ιδανικά διότι “κρατάνε” κατά την αναμονή και το δέσιμο με την σάλτσα. Αν κατάλαβα καλά, αποσύρεις την κατσαρόλα από την εστία στα 6.5 λεπτά, αλλά τα ζυμαρικά παραμένουν στο καυτό νερό μέχρι να μεταφερθούν στην σάλτσα οπότε συμπληρώνεται ο απαιτούμενος χρόνος.

    – Καλή τεχνική η εναπόθεση του κομμένου αστακού πάνω στη σάλτσα, διότι ελέγχοντας τον χρόνο παραμονής τελιοποιουμε το βράσιμο σε περίπτωση που το ψαχνό είναι ακόμη περισσότερο διάφανο από όσο θα θέλαμε. Συνεπώς καλύτερα να βγαίνει από το βραστό νέο λίγο νωρίτερα (διορθώνεται), παρά λίγο αργότερα (δεν διορθώνεται – μεγάλη προσοχή να μην στεγνώσει).

    – Συμφωνώ στο σερβίρισμα με το καβούκι, ακριβώς για να μην στεγνώσει πάνω στο πιάτο.

    Καλή απόλαυση

    ΥΓ: Ποιο προσιτό αλλά γευστικά εξαιρετικό πιάτο είναι η γαριδομακαροναδα, με σχεδόν ίδια εκτέλεση, αλλά οι γαρίδες μαγειρεύονται μόνο για λίγα λεπτά πάνω στην σάλτσα (με ένα γύρισμα) και από πάνω προσθέτω τραυματισμένη ημιμαλακια ήπια φέτα (αλμυρή έντονη φέτα σκοτώνει την γεύση) και αρκετή γλυκιά πάπρικα. λίγη καυτερή πιπεριά αλλάζει την κατεύθυνση προς το καυτερό. Οι γαρίδες με το καβούκι για να μην στεγνώσουν. “μαυρες” μεγάλου μεγέθους, κατά προτίμηση ελληνικές.

  8. Αστακιάδα
    Anno Domini 1971: Νέοι τότε καβαλάγαμε τη μηχανή και πηγαίναμε βόλτα στη Ραφήνα, στα ψαράδικα, για ζωντανό αστακό. Ήταν η πολυτέλεια που επιτρέπαμε στους εαυτούς μας εκείνα τα χρόνια. Και καυγάς με τον ψαρά που προσπαθούσε να με πείσει ότι ο κεφάλας αστακός που ήθελε να μας πουλήσει ήταν θηλυκός. Τελικά έμαθε να τους ξεχωρίζει. Την μόνη φορά που πήραμε αρσενκό αστακό ήταν όταν βρήκαμε έναν που είχε αλλάξει το καβούκι του κι άρχιζε να ντύνεται με το καινούργιο που ήταν σαν λεπτό δέρμα.
    Στο σπίτι η αστακίνα θανατωνόταν με μία βελόνα του πλεξίματος, είμασταν νέοι και φτωχαδάκια τότε και δεν μας περίσευαν για fancy μαχαίρια. Και μετά κατευθείαν στο γκριλ. Τι πανδαισία! Χωρισμένη κατά μήκος η αστακίνα με άφθονο λιωμένο βούτυρο. Και τι γουρουνιά με τα καφέ ζουμιά του κεφαλιού να τρέχουν μέχρι τους αγκώνες!
    Όταν χρόνια αργότερα άκουσα για την αστακομακαρονάδα, έφριξα. Η αστακίνα μου, με το μεταξένιο της κρέας, βρασμένη σε νερό και ανακατεμένη με μακαρόνια; Ιεροσυλία!
    Ηθικόν δίδαγμα: Ο αστακός μόνον απλός και απέριττος στο γκριλ, ακόμα ζουμερός μέσα και περιχυμένος με φρέσκο αληθινό βούτυρο. Μακριά οι μαργαρίνες.
    Υ.Γ. Πώς ξεχωρίζετε έναν θηλυκό αστακό: Έχει α) μικρότερο κεφάλι και β) μεγαλύτερα πτερύγια κατά μήκος του σώματος για να αγκιστρώνονται επάνω τους τα αυγά. Κι αν στρίψετε ελαφρά τα μάτια τους κι αυτοί κουνάνε τις κεραίες τους, έχετε πετύχει ζωντανό αστακό.

  9. Τελικά μαϊντανός ή βασιλικός στην αστακομακαρονάδα?

Your email address will not be published. Required fields are marked *